स्वप्नं...

थोडी अवखळ

थोडी अल्लड,

थोडी कोमल

थोडी नाजुक,

काही विचित्र

तर काही सुंदर,

किती छान असतात ना ही स्वप्न,

त्यांच्या मुळेच जगण्याला मिळतो अर्थ

निराशेची ओझी डोक्यावर वाहत असताना,

नव्याने जगण्याची आस निर्माण करतात ही स्वप्नं

ग्रीष्माच्या उन्हात करपून निघालेल्या अपेक्षांना,

पावसाच्या प्रत्येक थेंबाप्रमाणे गारवा देतात ही स्वप्नं

आटलेल्या विहीरीसारख्या कोरड्या झालेल्या भावनांना

नव्याने पाझर फोडतात ही स्वप्नं

 आणि शरदाच्या चांदण्यासारखं मनाच्या प्रत्येक कोपर्यात आल्हाद निर्माण करतात ही स्वप्नं

स्वप्नं फक्त आपलीच असता,

प्रत्यक्षात जरी नसली आली तरी

फक्त त्यांच्या विचारानेच जगणं सुंदर होऊन जातं

आणि हरवून जावसं वाटतं

पुन्हा कधीही न परतण्यासाठी...
-गौरव कुंभार